HASTAYDIK

Hastaydım. 39,5o C de yatıyordum. Tek endişem Kuzey Tan'a bulaşmasıydı. Çabaladım ama bulaştı. Sayemde ilk ateşini ve öksürüğünü gördü. Ateşliyken bile (en azından o benimki kadar ağır olmadı) soyduğumda bana gülümsemeye çalışıyordu.
Ateşinin olduğu gece babası "yanımızda yatıralım" dedi. Benden bulaşır endişesiyle yanına gitmiyordum. Düşündüm bulaştırmıştım zaten yanımda olmak belki onu mutlu edecekti. Ya alışırsa korkum vardı. Olsun dedim çünkü ben de ateşlenince yanımda biri olsun bana sarılsın isterim hep. Çok korkarım seslerden, belki benim ufaklıkta bana çekmiştir. Çocukluğumdan babamla olan bir anımda da çok hastayken, ateşten titrerken annemin beni babamın yanına yatırdığıdır. Belki Kuzey Tan'da böyle istiyordur.
Önce odamı temizledim. Nevresimler değiştirdim, odayı havalandırdım. Soğuk buhar makinasını çalıştırdım. Odasından aldım ve bizim yatağın içinde hazırladığım ona ait küçük yatağa yatırdım. (yüksek alt açma minderini nevresimledim.böylelikte yatakta yanlışlıkla elini kolunu ezmem.) Birden gözlerini açtı loş odayı hızla taradı ve tanıdı. Bebekken beraber uyuduğumuz odaydı. Birden heycanla ellerini kollarını ayaklarını çırpmaya başladı, çok mutluydu. Sonra bana dönüp gözlerimin içine baktı ve iki koluyla bana sarılacak gibi uzandı. Kolları sadece yanaklarıma yetişiyordu ve beni sevmeye başladı. Bu gördüğüm en tatlı teşekkürdü. Bende çok mutlu oldum. "Hadi oğlum uyuyalım" dedim ve hemen gözünü yumdu uyudu. Bütün gecemiz cok huzurluydu. ateşi düştü ertesi sabah çok mutluydu.
Tabiki ben gece öksürmek için odayı terk ediyordum. Gıcıklık tutmasın diye devamlı su içiyordum. Omuzum tutuldu ona dönük yatmaktan ama çok mutluydum.
Geçmiş olsun bize.

(Resimler bugün çekildi. Keyfi yerindeydi.)