Eskiden süperdi bu uyku düzenimiz. Son zamanlarda olan olaylar. Eve geç gelmelerimiz onuda yoldan çıkardı.
Emziriyorum yatak odasında yatakta, sonra elim üstünde kimi zaman kaldır yatır, kimi zaman kendi kendine uyuyordu. Tam dalmadan önce kendi odasına götürüyorum hemen dönüp uyuyordu.Maksimum 20 dakika sürerdi.
Bugün.
Yok canım çene durmuyor. Ayakları ile karyolasına vuruyor. "yat oğlum. uyku vakti. iyi geceler, eeee" gibi laflarımla kendini yatağa atıp uyuyor takliti yapıp sonra "ceeee" diye fırlıyor.Kahkalar atıp, hopladı zıplatı sıçradı. Arada 5 dakika kıpırdamadan yatıp, ben odanın kapısına gidince de çenesi açılıp kafa tuttuyordu.
"nımınımıdıdıddıı ani aniii. didididi,....."
Ben yere uzanmış ona bebekliğinden beri mırıldandığım Brams Lullaby mırıldanınca. Kalkıp alkış tuttu. (Halayda çekseydin oğlum.) Susunca da parmağını uzatım "hıhıhı" diye azarladı beni.
Tüm hünerlerini sergiledi veee...
1,5 saat sonunda kucağıma geldi. Sarıldı. öptüm. "Şimdi seni yatağına bırakacağım ve sen uyuyacaksın dedim. " uyudu.
Sizlerede iyi geceler
hahahah, çooook tatlısın kuzey tan!!! kalkıp alkışlamasına hele bayıldım. :)) ama aman diyim alışmasın çünkü neva fena alıştı bu duruma, biz her gece böyleyiz. yatakta dönüp duruken kendisi bir yandan da sohbet ediyoruz. öyle bir çene düşüyor ki susturabilene aşkolsun. bir saati buluyor uyuması.
YanıtlaSil