31 Ekim 2010 Pazar

O mu, BEN mi istiyorum?


Arada kalıyor musunuz bu aralar? O mu istiyor yoksa BEN mi?
 2 yaş bunalımında kendini hayata kabullendirmeye çalışan bir çocuğun annesi olarak bu soru doğduğu günden beri aklımda. Son zamanlarda daha da arttı. O nun isteğimi BENnim mi?
Onun fikirlerine müdahale etmeden hele zevklerine müdahale etmeden büyümesini istiyorum. "hayır o öyle yemez!" hayır o onu giymez??"  "orayı sevmez" "bundan hoşanmıyor" bu cümlerleri kurmuyor muyum kurmamaya çabalıyorum.
Işığını kapalımı uyumak ister açık mı? Bunu hep düşünürdüm uyuturken. Şuanda daha derdini anlatır olduğundan farkettim ki kapkaranlık seviyor:)

Zor ama bir gün kendini tam ifade edecek.

7 yorum:

  1. Evet, bunları ben de çok sık düşünüyorum. Aslında ben öyle tercih ettiğim, öyle sevdiğim için bir takım davranışları ya da tarzları empoze etmekten mümkün mertebe kaçınmaya çalışıyorum. Bir de sırf bana zorluk olacak diye bazı şeyleri yapmasına engel olmaktan kaçınıyorum. En çok da bazen unutup "bak herkes uyudu, hadi sen de uyudu" ya da "ama bak herkes çorap giymiş, sen de giymelisin" gibi cümlelerle ona alttan alttan herkes gibi olması gerektiği düşüncesini verdiğim zaman kızıyorum kendime.

    Bu arada daha önce yazamadım, nice nice sağlıklı ve mutlu yaşlar diliyorum küçük peter pan'a.. gün geçtikçe daha da yakışıklı oluyor :)

    YanıtlaSil
  2. Senem çok haklısın. Bizim okulda bir hocanın anlattığı bir hikaye de vardı. Kimseyle kendini karşılaştırma, kendinle karşılaştır.
    Tebrik için teşekkürler. Bir ara hafta içi gelebilsem okula çocukları tanıştırırız.

    YanıtlaSil
  3. Merhaba 2 yaş bunalımındayız hepimiz şu sıra. Söylememiz gereken cümleler , davranışlar havada uçuşuyor. Biraz kontrol bize lazım asıl ama heptam tersini yapıyoruz.

    YanıtlaSil
  4. Kaç kişi bu hassasiyette bilmiyorum.Umarım çocuklarının seslerine herkes kulak verebilir.Ya da bu farkındalıkta hareket etmeyi en azından deneyebilir.Baktığın yeri çok seviyorum Fatma...Kendisini bebekleriyle özdeşleştirmemiş (ve de tabii tam tersi) annelere selam olsun.

    YanıtlaSil
  5. Belki de onlar hakkında karar vermemiz gerektiğinden yanlarındayız, belki bizim kararlarımıza ve zaman zaman isteklerimize ihtiyaç duyduklarından... annelik hiç kolay değil vesselam.. sevgiler.

    YanıtlaSil
  6. Henüz karar verebilme aşamasında olmadıklarından genelikle kararları biz anneler veriyoruz.Ama hiç üzülmeyin kısa bir süre sonra kendi kararlarını vermeye başlıyorlar.Bizde başladı bile.Kendi istediklerini giyiyorlar.Kendi istediklerini yiyorlar.Ve giyinmek istemediklerinde inanın bana hiç bir kuvvet onları giydiremiyor.Terli oldukları halde üstlerini değiştirmiyorlar.Yani boşuna üzülmeyin hanımlar.Sizde de yakındır freedommm diye bağırmaları..

    YanıtlaSil
  7. Çocuklarımızı büyütme görevi, öğretme görevi, koruma görevi bizdeyken onların Birey olduğunu görmemiz zor oluyor. Hayır derken 2 kere düşünmek gerek. Sadece biz istmediğimiz içinmi hayır yoksa Kim olursa olsun o hayır mı olacaktı:)) off bu denklem çok zor.

    YanıtlaSil