Bir çoçuk büyürken bazı geceler zaman hiç geçmeyecek sanırız. Ağlamaları , tutturmaları , konuşmaları,.... O zamana takılı kalır o sesler.
Kuzey büyürken her ağlamasını "Bu onun konuşma şekli, bizimle iletişim kurmaya çalışıyor" diye sabırla bekledim. Bazende ona çılgınca şarkılar söyleyip ağlamasını kahkahalara dönüştürmeye çalıştım.
İşte zaman hızla geçti.
Dün Kuzey sahnedeyken hiç bitmesin istedim o dakikalar. Onu dinlerken bu sefer bir değişiklik vardı: o şarkı söylüyor ve ben ağlıyordum ....
2 Haziran 2018 Cumartesi günü bize süper bir sürpriz yaptı. Gitar gösterisinde Romence çalacak derken , sahne de son şarkıda öğretmeninin arkasında saklanmış ve birden "Gülpembe" söylemeye başladı. Annelik kuralı ağlamaya başlamamak elde değildi.
Gurur duymak , mutlu olmak hepsi bir araya gelince de gözyaşları ile bu günümüzde kocaman bir anı yaratıp günü bitirdik.
Not:
Yazın gitar çalmak istemeyen çocuk öğretmeni ile tanıştığı ilk dakika "klasik gitar çalacağım ben" diye başlamış; "sahne korkum var sahneye çıkmam" derken gösteride şarkı söylemiş ve bizlere inanılmaz bir süpriz yapmıştı. Bu sabah uyandığında sanki o sahnenin tozunu (gazını) almış, alkışların sarhoşluğu ile öz güven ile tekrar o sahnelere çıkacağının konuşmalarını yapıyordu.
"Menajerim sen olursun anne. Babam da korumam olur. Bateriye de başlamak istiyorum. Eve bir bateri alalım. ...."
Sadece müzik değil resim çalışmaları için de "Resimleri satacağım. 100 tl den başlayacak açık arttırma. Yine sen alırsın bence hepsini değil mi anne?"
Hep böyle kendinden emin adımlarla yürü oğlum.
DİKKAT MEZUN VAR!
Mezuniyet için smokin almak isteyen ve lacivert smokin alıp hiç üstünden çıkarmak istemeyen bir yeni mezunumuz var. Her yere smokin ile gitmek istiyor. İnanmazsınız ilk gün misafirliğe gittik.Okula her gün giymek istiyor . Karne günü giymesine izin vereceğimi söyledim ve her gün giymekten vazgeçmesi için ikna ettim.
Bizi korkutan smokini giyince içine James Bond kaçmış gibi yürüyor ve bakıyor.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder